*உணவை தான் உண்டேன்... எப்படி மலம் ஆனது?*
*உயிரோடுதானே இருந்தேன்.... எப்படி மாண்டு போனேன்?*
*மலம்தான் உணவாக இருந்ததா?*
*மரணம்தான் வாழ்வாய் இருந்ததா?*
.
*இந்த சுருங்கி போன உடம்பு தான் இது வரை இளமையை சுகித்ததா?*
*இந்த சூம்பும் மார்புகளுக்கா.. இத்தனை கண்கள் வட்டமிட்டது?*
*பெருத்தன சிறுக்கும்.. சிறுத்தன பெருக்கும் என்று பட்டினத்தார் பாடியது இந்த நிலையற்ற பொய் வாழ்வை தானா?*
இன்னும் இழுத்து கொண்டு இருக்கிறான்.. செத்து தொலையவில்லையே...
என்று மனைவியும், சுற்றமும் பேசியது,
என்னை அவர்கள் *நூறாண்டு வாழ்க!!!* என வாழ்த்தியது எனக்கு நினைவுக்கு வந்தது.
*இதுவரை எனது கோடாரியால் நான் எனது வேரையல்லவா வெட்டியிருக்கிறேன் !*
*நான் விரும்பியவை எல்லாம் என்னை வெறுத்துக் கொண்டிருந்தது* .
*இளமையாய் இருக்கும் போதே முதுமையை பழகி இருக்க வேண்டும்* .
*அறுசுவை உணவை தேடித் தேடி உண்ணும் போதே, அது மலமாகும் என்று உணர்ந்திருந்தால், அடுத்தவர் உணவை நான் பறித்திருக்க மாட்டேன்.*
*அனைவருக்கும் பயன்பட வேண்டிய பொன், பொருளை ஒரு திருடனைப் போல் பதுக்கி இருக்க மாட்டேன்.*
*காலம் கடந்த ஞானம்... பாயும், நோயும் தவிர யார் துணை வரப்போகிறார்கள்.*
*இறந்தாலும் எனக்காக யார் அழப்போகிறார்கள்?*
*பிணமான பின் இந்த மாளிகையும், பணமும் எனதென்று நான் சொந்தம் கொள்ளவா முடியும்?*
*சந்தனத்தால் மணந்த உடல் என்றாலும் இறந்தால் மணக்கவா போகிறது?*
*கண்ணே, மணியே என்று கொஞ்சிய தாயும்.. காதலா, என் உயிரே என்று சொன்ன மனைவியும்... பிணமான பின் சுடுகாட்டில் அல்லவா விட்டு செல்வார்கள்!*
*பிரியமாட்டேன் என்று சொன்னவர்கள்... ""பிணம்""* *என்று, வீசி சென்ற பிறகு, மண்* *என்னைப் பார்த்து ,* *" மகனே !* *நானிருக்கிறேன்!!*.... *என் மடியில் வந்து உறங்கு!!!" என்று என்னை மார்போடு தழுவிக் கொண்டது.*
அருந்தின மலமாம்
பொருந்தின அழுக்காம்
வெறுப்பன உவப்பாம்
உவப்பன வெறுப்பாம்
உலக பொய் வாழ்க்கை
நீ_நீயாக_இரு...
*உங்கள் உடலில் இருக்கும் ஒவ்வொரு உறுப்பும், நீங்கள் உயிருடன் இருக்கும் அத்தனை நாளும் பயன்படுத்தவே படைக்கப்பட்டிருக்கிறது.*
*அதனால் வயதானால் அந்த நோய் வரும்.. வயதானால் இந்த நோய் வரும் என்று சொன்னால், தயவு செய்து நம்பாதீர்கள்*
உங்கள் கூடவே வாழும் மிருகங்களைப் பாருங்கள். *மரணம் வரும் வரை தன் வேலைகளைத் தானே செய்து கொள்கிறது.*
எந்தச் சிங்கமும் தனக்கு வயதாகிவிட்டது என்று தன் குட்டியிடம் சாப்பாடு கேட்பதில்லை.
எந்த மாடும் படுத்து கொண்டு தன் கன்றிடம் தண்ணீரோ, உணவோ கேட்பதில்லை.
எந்தப் பூனையோ, நாயோ படுத்த படுக்கையாக இருந்து கொண்டு மலம் கழிப்பதில்லை.
*மரணம் அடையும் நாள் வரை ஆரோக்கியமாக, சுயமாக தன் வேலைகள் அனைத்தையும் செய்கின்றன.*
மனிதர்கள் மட்டும் தான் வயதானால் நோய்வரும், இயலாமை வரும் என்று நம்பி, அடுத்தவர்களை எதிர்பார்த்து வாழ ஆரம்பிக்கிறார்கள்.
*நன்கு ஞாபகம் வைத்துக் கொள்ளுங்கள்*
முதுமை என்று எதுவும் இல்லை.
*நோய் என்று எதுவும் இல்லை.*
*இயலாமை என்று எதுவுமில்லை.*
*எல்லாம் உங்கள் மனதிலும், அதன் நம்பிக்கையிலும் தான் இருக்கிறது.*
சிந்தனையை மாற்றுங்கள், ஆரோக்கியமாக வாழுங்கள்.
நீங்கள் எதை நம்புகிறீர்களோ, அதுவாகவே ஆகிறீர்கள்.
*நான்... நான்... நான்...*
*நான்* சம்பாதித்தேன்,
*நான்* காப்பாற்றினேன்,
*நான்* தான் வீடு கட்டினேன்,
*நான்* தான் உதவி செய்தேன்,
*நான்* உதவி செய்யலனா? அவர் என்ன ஆகுறது!
*நான்* பெரியவன்,
*நான்* தான் வேலை வாங்கி கொடுத்தேன்,
*நான் நான் நான் நான்* என்று மார்தட்டி கொள்ளும் மனிதர்களே!!!
*நான்* தான் என் இதயத்தை இயக்குகிறேன் என்று உங்களால் சொல்ல முடியுமா?
*நான்* தான் என் மூளையை இயக்குகிறேன் என்று உங்களால் சொல்ல முடியுமா?
*நான்* தான் என் இரண்டு கிட்னியையும் இயக்குகிறேன் என்று உங்களால் சொல்ல முடியுமா?
*நான்* தான் என் வயிற்றில் சாப்பிட்ட உணவில் இருந்து சத்துக்களை தனியாக பிரித்து, இரத்தத்தில் கலக்குகிறேன் என்று உங்களால் சொல்ல முடியுமா??
*நான்* தான் பூக்களை மலர வைக்கிறேன் என்று உங்களால் சொல்ல முடியுமா ?
இவைகள் அனைத்தையும் எவன் செய்கிறானோ, இயக்குகிறானோ, அவன் ஒருவனுக்கே *"நான்"* என்று சொல்வதற்கு அதிகாரமும், உரிமையும் உண்டு..
ஆகையால் *நான்* என்ற அகந்தையை விட்டு அனைவரிடமும் *அன்பாக* இருங்கள்.
*உனக்கு மேலே உள்ளவனைப் பார்த்து ஏங்காதே... தாழ்வு மனப்பான்மை வரும்*
*உனக்கு கீழே உள்ளவனை ஏளனமாய் பார்க்காதே... தலைக்கனம் வரும்.*
*உன்னை யாரோடும் ஒப்பிடாமல் நீ.. நீயாக இரு... தன்னம்பிகை வரும்.....*
No comments:
Post a Comment